Omstreeks 1900 analyseerde Frederick Winslow Taylor fabrieksmatige productieprocessen door middel van tijds- en bewegingsstudies. De Amerikaanse ingenieur probeerde met dit ‘scientific management’ de arbeidsproductiviteit te verhogen. Christine Frederick was de eerste die zijn moderne ideeën over bedrijfsvoering toepaste op het huishouden. In 1913 verscheen haar boek ‘The New Houskeeping’, dat in 1928 in de Nederlandse bewerking onder de titel ‘De denkende huisvrouw

Waar nu Het Nieuwe Instituut staat lag vroeger het Land van Hoboken. De Sonnevelds lieten aan de rand van dit landgoed hun nieuwe huis bouwen, op een strook grond die bestemd was voor een klein villapark. Het Land van Hoboken was een open landschap van ruim 50 hectare met voornamelijk grasland, een groene oase midden in de stad. Door de rust en landelijke sfeer was het een ideale omgeving voor villabouw. De Heemraadsingel, waar de Sonnevelds woonden voordat zij naar de Jongkindstraat verhuisden,

De garage bood plaats aan twee auto’s. Meneer Sonneveld bezat een Plymouth de luxe, die hij later inruilde voor een Chevrolet. Mevrouw Sonneveld reed in een Packard convertible. Auto’s van Amerikaanse makelij die behoren tot het hogere segment van de automobielindustrie. Uit deze keuze blijkt wederom de Amerikaanse smaak van de familie Sonneveld. Meneer werd gereden door een chauffeur, die bijna dagelijks aan huis kwam om hem naar de Van Nelle fabriek te rijden. Mevrouw Sonneveld

Al voor de Eerste Wereldoorlog had Rotterdam de ambitie om niet alleen de grootste havenstad van de wereld te worden, maar ook een mooie en bruisende cultuurstad te zijn. Volgens de toenmalige burgemeester Zimmerman was de aandacht van het gemeentebestuur teveel naar de uitbreiding van de havens gegaan en ging dat ten koste van de bouw van een representatieve en monumentale binnenstad. Rotterdam groeide uit tot de ‘aanlegsteiger van West-Europa’ en ontwikkelde zich in het interbellum

Nederland speelde internationaal gezien geen rol van betekenis in de ontwikkeling van modetrends. Frankrijk was van oudsher toonaangevend als het om mode ging. Onder invloed van de film werd Amerika vanaf de jaren twintig steeds meer van belang.De betrekkelijke kleine kring die zich haute couture en andere modeartikelen kon veroorloven, richtte zich echter nog lange tijd op Parijs. Daar deed ze inkopen of, zoals de familie Sonneveld, lieten zij hun naaister de kleren namaken naar een Parijs

In Huis Sonneveld zijn maar liefst 12 telefoontoestellen: twee voor de openbare telefonie en tien huistoestellen. Omdat het telefoonverkeer binnenshuis helemaal gescheiden was van het openbare telefoonnet, zijn er in de ouderslaapkamer twee apparaten naast elkaar: een om in huis te bellen, en een om naar buiten te bellen. In de jaren dertig was een aansluiting op het openbare telefoonnet een vrij kostbare zaak. De aansluiting kostte bijna 100 gulden per jaar en vanzelfsprekend kwamen daar de

In het gehele huis kon op verschillende plaatsen naar de radio geluisterd worden. De geluidsinstallatie, verborgen in het zitmeubel in de studio, staat in verbinding met andere kamers, waar zich steeds een luidspreker en een knop bevinden. Zo konden de bewoners overal in huis naar de muziek luisteren die in deze kamer was uitgekozen.Op 6 november 1919 beleeft Nederland de eerste radio-uitzending. In 1923 begint de NSF (Nederlands Seintoestellen Fabriek) met uitzendingen van de Hilversumsche

Op het kastje boven het bed van Gé, de jongste dochter van de familie Sonneveld, ligt een exemplaar van ‘Pommie’ (1934) met ‘tekst en platen van Rie Cramer’, uitgegeven door G.B. Van Goor te Gouda. We kunnen niet met zekerheid aangeven of Gé, die rond de oplevering van Huis Sonneveld een jaar of dertien was, dit boek daadwerkelijk heeft gelezen, maar het is zeker niet ondenkbaar. Afgaande op foto’s werd er in Huis Sonneveld veel gelezen; de studio stond vol boeken

De producten van Gispen werden in catalogi gepresenteerd. De fabriek had in Nederland en daarbuiten toonzalen – in Rotterdam van 1930 tot 1938 op Mauritsweg 37 – en verkocht rechtstreeks aan klanten. In elke catalogus is een lijst opgenomen van bedrijven en instellingen die verlichting of meubels van Gispen hadden aangeschaft. De Rotterdamse cliëntele vormt een ruime meerderheid in de catalogus van Gispen uit 1930. De particuliere markt was echter te beperkt; de lampen van Gispen